Kto to ten cały szop?

Szopy pracze prowadzą głównie nocny tryb życia. Podczas zimy spędzają większość czasu na drzemce w swoich norach, ale nie zapadają w typowy sen zimowy. Są samotnikami. Jedyne grupy społeczne to samica i jej młode. Szopy pracze mają wysoce rozwinięty zmysł dotyku. Ich podobne do ludzkich kończyny są bardzo wrażliwe i chwytne. Szop ma bardzo dobrze rozwinięty słuch. Szopy bardzo dobrze widzą w nocy. Ich spacerowy chód przypomina szuranie nogami przez człowieka. W biegu potrafią osiągnąć prędkość do 40 km/h. Szopy pracze potrafią wspinać się na wysokie drzewa i inne konstrukcje. Są doskonałymi pływakami, chociaż pływają bardzo niechętnie. Ich futro nie jest odporne na wodę jak np. u bobra. Jeżeli pozwala na to zasobność siedliska w pożywienie, szopy nie oddalają się zbytnio od miejsca zamieszkania.

Tak myślę, że jestem szopem. Ten opis to ja!

Jem płatki z mlekiem, ale bez mleka. Bieda? Troszeczkę, ale raczej chodzi o lenistwo.
Wyczyściłam ekran laptopa, ustawiłam go pod odpowiednim kątem i... koniec. Wiecie, z czym mam największy problem? Ja się bardzo szybko napalam na jakiś pomysł, a potem coś porobię i pyk! Nic mi się nie chce, fajnie było przez chwilę. Tak właściwie przypomina to trochę granie w simsy. Tworzenie postaci i budowanie domu zajmuje z godzinę, a sama rozgrywka dwadzieścia minut. Rozumiecie? Tak to wygląda w moim przypadku.
To nie brzmi zbyt zachęcająco, prawda? Prawda. Chciałabym jednak zrobić coś tak, jak należy, od początku do końca. Myślę, że bycie Szopem wyjdzie mi dobrze. Mam pomysł, kalendarz i wsparcie.
Kim jestem? Jestem frecią matką, która czasami zapomina rozmrozić mięso. Jestem fanką czekolady i gorących kąpieli. Herbata? Bardzo chętnie o ile ktoś mi ją zrobi i będzie w moim ulubionym kubku. Granie w UNO mnie odpręża. Dawkuje sobie samotność, aplikuje cukier i tańczę do upadłego. Robienie bazy? Ja zanoszę koc i poduszki do wanny i tam tak sobie siedzę. Całkiem wygodne, polecam. Zdecydowanie zbyt często śpiewam piosenki happysadu i kupuje niepotrzebne rzeczy. Kocham swój bullet journal, który prowadzę w zeszycie w kratkę zakupionym w biedronce. Ostatnio polubiłam różowy - chyba trochę za bardzo. Książki? Tak, ale głównie te o miłości, trochę Schmitta i dziwnych tytułów z Taniej książki. Słucham dobrej muzyki, bo mam kogoś, kto taką znajduje i się nią ze mną dzieli. Chciałabym robić ładne zdjęcia i kręcić filmy, ale chyba boję się zacząć. Głupie, prawda? Zbyt często zaczynam od nowa i zbyt często kończę w tym samym miejscu. Tym razem nie pozwolę, żeby strach z lenistwem to popsuły.
Mam swojego C., lubię spędzać z nim czas, oglądać seriale na Netflixie, gotować i się przytulać. Lubię też posiedzieć w mieszkaniu sama, przy laptopie, poszukać inspiracji, posłuchać dziwnej muzyki, porozmyślać i pozamulać. Z takiego siedzenia powstał Szop.
Myślę, że potrzebuje kopniaka w tyłek i dobrej motywacji. Tym razem ją mam. Nie umiem pisać, ale zdecydowanie tego potrzebuje. Mam trochę do opowiedzenia, pokazania i ponarzekania.
Będzie tutaj nam dobrze, cieplutko.
A teraz proszę, otul się kocem, napij herbatki i daj się poprowadzić przez moje uczucia.